Bu bir aşk evliliği değil miydi? Öncesinde de bir yıl beraberdiniz, sonra ne oldu?
Aşk evliliğinde mantık devreden çıkıyor.
Erkek senin güçlü olmanı kaldıramıyor.
Açıklarını buluyor. Kusurlarını alıp karşına geçiyor, rakip oluyor. Bir yıl flörtte anlamıştım aslında ama o dönem işsizdim, çalışmıyordum, ruhen zayıftım, onun beni hırpalamalarına daha az aldırıyordum. O zaman işsizlik, kilo, köpeğimin ölmesi, annemin hastalığı gibi sıkıntılarla uğraşıyordum.
Benimkisi bile bile lades.
Güçlü ve çalışan kadınların çoğunda, ilişkide erkek tarafından ezilme durumunu gözlemliyorum. Sence niçin böyle?
Çalışan kadınlar olarak buralara tırnaklarımızla geldik. Ona muhtaç değilsin, ona bağımlı değilsin diye ilgisiz davranmak bazı erkeklerin taktiği. Oysa en güçlü kadının bile sevgiye ihtiyacı var. Bana, "Sen bana hiç bir zaman sevgiye ihtiyacın olduğunu belli etmedin" dedi. Yahu ben arkamda erkek istemiyorum, karşımda da istemiyorum; yanımda istiyorum. Aşk rekabet değildir.
Ezmek derken bana biraz daha açabilir misin?
İlgisiz, sorumsuz, şefkatsiz davranmak.
Duygusal şiddet bu. Varlığımı yok saymak.
Mesela benim zayıflamamı isteyen eşim, zayıfladıktan sonra ne kadar çirkin olduğumu söylemeye başladı, inanabiliyor musun?
Şimdi beni kadın gibi hissettirmiyorsa, eziyorsa ben bu insanın elini nasıl tutabilirim, nasıl onunla olabilirim?
