Dünyanın, doğudan batıya doğru, kendi ekseni çevresinde bir tur dönmesi belirli bir zaman diliminde gerçekleşir. Geçen bu zamana ''bir gün'' denir. Bilim adamları zamanı kesin olarak ölçmek için yıldızları kullanırlar. Gözlem evlerinde, ''astronomik saat'' denilen bir cihaz bulunur. Astronomik gün, belirli bir yıldızın, belirli bir notadan geçmesiyle başlar ve aynı noktadan ikinci geçişinde biter. İnsan, günü saatlere, saati dakikalara, dakikaları saniyelere bölerek bir astronomik günün tam uzunluğunu belirlemiştir. Buna göre bir astronomik gün, 23 saat 56 dakika ve 4.09 saniye sürer. Ancak günlük kullanım için böyle bir zaman bölümlemesi pek çok zorluk çıkarır.
Bu nedenle 24 saatten oluşan bir gün belirleyip, dört yılda bir Şubat ayına bir gün ekleyerek ortaya çıkan zaman farkını kapatırız.
Bu nedenle 24 saatten oluşan bir gün belirleyip, dört yılda bir Şubat ayına bir gün ekleyerek ortaya çıkan zaman farkını kapatırız.
İlk insanlar güneşin doğuşu ile batışı arasında geçen zamandan oluşan bir günden yararlanıyolardı ve gece geçen zamanı hesaba katmıyolardı. Eski Yunanlılar için bir gün, güneşin batışından başlayıp ertesi günkü güneş batışına kadar geçen süreydi. Eski Romalılar için ise gün, gece yarısından başlayıp bir sonraki gece yarısına dek sürerdi. İnsanlar saati icat etmeden önce gündüz ve geceyi onikişer eşit bölüme ayırıyolardı. Ama bu bölümleme, mevsimlere göre gündüz ve gecenin uzunluklarının değişmesi yüzünden pek çok sorun çıkarıyordu.
Günümüzde, bütün dünyada 24 saatten oluşan ve Eski Romalılar'ın yaptığı gibi gece yarısından başlayıp bir sonraki gece yarısında biten süre, bir gün olarak kabul ediliyor.