Ülkelerden birinde bir tavuk yaşarmış, bu tavuk çok iyi niyetli, çok merhametli herkesi kendi gibi zanneden masum bir tavukmuş, fakat gelin görün ki çok fakir ve aynı zamanda yumurtlayamayan kısır bir tavukmuş!
Ne yaparsa yapsın insanların aşağılamalarından kurtulamayan tavuk bütün sevdiklerini fakat sevgisini hak etmeyenleri terkedip ıssız dağlarda ve ormanlarda gerçekliğin,gerçek sevginin, menfaatsiz sevginin hiç bir şeyi olmadan sadece o güzel kalbinin sevileceği birilerini arar durur!
Ve o büyük gün gelir bir horozla karşılaşır;... oturup konuşurlar meğer ikiside gerçek sevgiyi arayanlardanmışlar, bir birlerinin kalbine dokunan bu ikili artık birlikte büyük bir aşkın baş rolündedir;
Bir mucize olur ve tavuk yumurtlamaya başlar hemde altın yumurtalardır bunlar, çoook zengin bir hayat sürmeye başlarlar.
Bunu duyan aileleri,akrabaları ve komşuları belki bizede bir altın yumurta verirler ümidiyle onlara yeniden yaklaşmaya iyilik numaraları yapmaya sahte özürler dilemeye, yalandan ağlanmaya, sızlanmaya başlarlar!
Ama artık çok geç der tavuk ve horoz bizim sırrımız birbirimizin kalbinde gizli eğer bu kalbe haketmeyenleri tekrar alırsak büyü bozulur gerçek sevgi yok olur ve yerini sahtelik alır, ve böyle olursa geriye ne tavukla horoz ne de altın yumurtalar kalır.