“Eski çiftlik evini restore etmek için tuttuğum marangoz, işteki ilk gününü zorlukla tamamlamıştı. Arabasının patlayan lastiği onun işe bir saat geç gelmesine neden olmuş, elektrikli testeresi iflas etmiş ve şimdi de eski püskü pikabı çalışmayı reddetmişti. Onu arabama alıp evine götürürken yanımda adeta bir taş gibi oturuyordu. Evine ulaştığımızda beni ailesiyle tanıştırmak istediğini söyledi. Bahçe kapısından evin kapısına uzanan taş döşeli yolda yürürken küçük bir ağacın önünde kısa bir süre durdu, dalların uçlarına ve yapraklara her iki eliyle selamlaşır gibi dokundu. Kapı açıldığında; adam şaşırtıcı bir şekilde değişti. Asık yüzü tebessümle kaplandı; iki küçük çocuğunu kucakladı ve eşine kocaman bir öpücük verdi.
Daha sonra beni arabaya yolcu etmeye çıktığında dalların ellediği o ağacın yanından geçerken merakım depreşti ve ona eve girmeden önce yaptığı şeyi sordum.
-O, benim dert ağacım, " dedi. "Elimde olmadan işimde bazı sorunlar çıkıyor, ancak şundan eminim ki o sorunları evime, eşime ve çocuklarıma dert yapmaya hakkım yok. Bunun için bu sorunları her akşam eve girerken o ağaca asıyorum. Sabahları tekrar onları oradan alıp götürmek için uzandığımda bir de bakıyorum ki hiçbirini astığım yerde bulamıyorum. Dert ettiğim sorunların yerinde yeni bir gün, yeni bir umut ve dünden gelen sorunlara olası çözüm önerileri buluyorum."
Bir dert ağacınız yoksa, kapınızı çalan ve hatta kapısını açıp sizi içeri çağıran mutluluğun sesini duymayabilirsiniz. Dert ağacınız yoksa bir dert taşınız, bir saksınız, ya da yaramaz bir kediniz de mi yok? Hiçbiri yoksa bile sorunların ancak sorun oldukları yerde sorun çıkarabileceklerini anlayabilecek kadar aklınız olduğundan kuşkunuz yoktur her hâlde? Sorunlarınızın yarattığı endişeli dertlenmeyi bir anlığına bile sorun mıntıkası dışında kalan sevdiklerinize bulaştırmanız birçok mutlu saatlerinizi engelleyecek bir başlangıç olabilir…