Söze bir Çin atasözü ile başlamak istiyorum; ’’Tanrım bana
değiştirebileceğim şeyleri değiştirme gücü ver. Değiştirebileceğim şeyleri
kabullenmemi sağla. İkisini ayırt edebilmem için de akıl ver.’’
Günlerden bir gün... Kurbağaların yarışı varmış.Hedef çok yüksek bir kulenin tepesine çıkmakmış.
Bir sürü kurabağa da arkadaşlarını seyretmek için toplanmışlar.
Ve yarış başlamış.
Seyirciler arasında hiçbiri yarışmacıların kulenin tepsine çıkabileceğine inanmıyormuş.
Sadece şu sesler duyulabiliyormuş:
"Zavallılar! Hiçbirzaman başaramayacaklar."
Yarışmaya başlayan kurbağalar kulenin tepesine ulaşamayınca teker teker yarışı bırakmışlar.
İçlerinden sadece bi tanesi inatla ve yılmadan kuleye tırmanmaya çalışıyormuş.
Seyirciler bağırıyormuş:
"...Zavallılar! Hiçbirzaman başaramayacaklar!..."
Sonunda bi tanesi hariç, kurbağaların hepsinin ümitleri kırılmış ve yarışı bırakmışlar.
Ama kalan son kurbağa büyük bir gayret ile mücadele ederek kulenin en tepesine çıkmayı başarmış.
diğerleri gayret içinde bu işi nasıl başardığını öğrenmek istemişler.
Bir kurbağa ona yaklaşmış ve sormuş "bu işi nasıl başardın" diye.
Oanda farkına varmışlar ki....
Kuleye çıkan kurbağa sağırmış!...
Olumsuz düşünen insanları duymayın....
Onlar kalbinizdeki ümitleri çalarlar!