Koleksiyoner Seyit Ahmet Sılay ile Çanakkale 18 Mart Üniversitesi Öğretim üyesi Yrd. Doç. Dr. Lokman Erdemir'in çalışması 98 yıl önce Çanakkale Savaşının iki kahramanıyla ilgili ilginç bir sırrı ortaya çıkardı.
Sabah Gazetesi'nin haberine göre Teğmen Naci, İstanbul'dan Çanakkale'deki 29 gününü, tuttuğu notlarda anlattı. Şehit düşünce günlüğüne devam eden komutanı da şehit oldu.
İki kahraman asker bir günlükte
21 yaşındaki Teğmen İbrahim Naci savaşa giderken bir kendisinin ve ailesinin adresini yazarak şehit düşmesi halinde ailesine ulaştırılmasını istediği 29 günlük Çanakkale notları tam 98 yıl sonra, koleksiyoner Seyit Ahmet Sılay ile Çanakkale 18 Mart Üniversitesi Öğretim üyesi Yrd. Doç. Dr. Lokman Erdemir'in çalışmasıyla ortaya çıktı.
İbrahim Naci ölümünden önceki son cümlelerin sonuna imzasını attı. Daha sonra günlüğü alan ve İbrahim Naci'nin şehadetiyle ilgili not yazan bölük komutanı yüzbaşı Bedri Efendi ise 12 gün sonra şehit oldu. İbrahim Naci'nin, İstanbul Beşiktaş'tan Çanakkale Kerevizdere'ye uzanan 29 gününü anlattığı günlükte, aşkları, özlemleri, vatan sevgisi ve yaşadıkları yer alıyor. İbrahim Naci, günlükte muharebeler sırasındaki sosyal hayattan savaşın insan üzerindeki etkisine, aşklarından savaşın bölgede yaptığı tahribata kadar birçok konuyu anlatıyor.
Milyonlarla top ve tüfek patlıyor
İbrahim Naci, Kerevizdere'de 21 Haziran 1915 pazartesi gününde şunları yazdı: "Saat 7.00. Geceden beri düşman taarruz ediyor. Şimdi gidiyoruz. Allah hayreylesin. Saat 11.00. Muharebeye girdik. Milyonlarla top ve tüfek patlıyor. Şimdi birinci onbaşım yaralandı. Allahaısmarladık" Kitabın başında İ. Naci imzasını atan ve daha sonra hiçbir yerde adını geçirmeyen İbrahim Naci, belki de şehit olacağını hissetmiş gibi son kez buraya da imzasını attı. Günlük, daha sonra yüzbaşı Bedri Efendi'nin eline geçti. İbrahim Naci'nin şehadeti hakkında hamiş yazan Bedri Efendi, "Naci'm, pek genç ve körpe iken kara topraklara emanet ettiğim o sevimli vücudundan uzak kalmak hem benim hem de bölük askerlerinin -telafisi imkânsız- büyük bir kaybıydı. Yalnız benim ve bölüğün mü ya?" yazdı. O da 2 Temmuz 1915'te şehit düştü.
Bu yakın olacak mı ya Rabbi?
İbrahim Naci'nin 129 sayfasını yazdığı günlükte yer alan bazı notlar:
Akbaş'ta bize Şirket-i Hayriyye'nin 70 Numaralı vapuru tahsis edilmiş. Dünya ne garip, İstanbul'da ruhumuzu dinletmek, biraz hava almak için bindiğimiz bu vapur bizi şimdi nereye götürecekti? Kim bilir belki de bir daha geri dönmemek üzere beni, garip illerin kimsesizlikleri içine atacaktı. Öğlen biraz yatmıştım. Rüyamda iki cananı gördüm.
Şehit olursam ben de mi böyle solgun yapraklı birkaç kel ağacın dibine gömülüp terk edileceğim. Fakat bu ne kadar merhametsiz ve ne kadar feciydi. Bu bakalım bana da aynı akıbeti mi göstereceksin? Yoksa sevdiklerime kavuşmaya müsaade edecek misin? Bu yakın olacak mı ya Rabbi?