Atilla Dorsay (T24): Ağır melodram. Çağan’ın (Irmak) filmlerinde olduğundan da daha ağır. Belli formüller üzerine inşa edilmiş ama tabi eninde sonunda o Çağan Irmak mucizesi kendini gösteriyor. Çünkü finalleri çok iyi getirmeyi biliyor. Bu filmin finali de gerçekten görkemli, çok duygulandım. Ve aynı zamanda Çağan’ın iki büyük oyuncuya, Işıl Yücesoy ve tabi özellikle Hümeyra’ya çok büyük bir armağanı. Hakikaten yaşını başını alMurat Özer (arkapencere.com): Çağan Irmak, bugünle 1970’ler arasında gidip gelen ‘müzikli’ hikâyesiyle Yeşilçam melodramlarının izini sürüyor. İki dönem arasında gidip gelirken hikâyenin bazı noktalarında eksen kayması yaşandığı söylenebilir. Bu handikap, karakterlerin de yerli yerine oturmasını engelliyor. Farah Zeynep Abdullah ise ışığıyla filmin önüne geçiyor, ki bunun iyi bir şey olduğundan emin değilim!
