13. Esrarla ilk tanışma
Abidin Dino yine esrar içtiği bir gün yanına gelen şaire büyük ısrarla esrardan bir nefes almasını istedi. Sarılmış olan esrardan bir nefes alan şair yaşadıklarını şöyle anlatıyordu: “- Hiç olmazsa sen de hayatında bir nefesçik olsun, çek!..Genç Şair dayanamadı, sigarayı alıp birkaç nefes çekti ve Âbidin'e teslim etti.Âbidin onu alıp sevgilisinin halini ve huyunu bilen bir ihtisas edasiyleçekerken Genç Şair'de bir hal... Başı dönüyor! Feci!.. Başının gerçekten dönüpdönmediğini anlamak için, salonun Maçka caddesine bakan penceresini açtı. Aman,ne görüyor? Cadde apartmanın beşinci kat penceresiyle bir hizada değil mi?İsterse ayağını atabilir ve caddeye çıkabilir...Üsküdar tarafına baktı. Üsküdar odanın içinde ve ışıkları, altında bulunduğueğik bir kiraz dalının meyveleri kadar yakın... Elini uzatsa toplayabilir.Artık o, kendisinde değil, hayâlinin zaman ve mekân tanımaz füzesinde...- Deli mi oluyorum yoksa?...Ancak bu kadar düşünebildi ve şeytan suratlı Âbidin kıs kıs gülerken kendisinikanapeye zor attı ve beyninin motorunu durdurmayı becerebildi.”
